Haaruitval | Hair & Face Clinic — Pathologie van het haar

HAARUITVAL – OORZAKEN

Haaruitval kan verschillende oorzaken hebben. Het is natuurlijk noodzakelijk om in eerste instantie de exacte oorsprong te vinden, om de beste behandeling te kunnen voorstellen.

Andro-genetische alopecia / kaalheid:

Andro-genetische alopecia (AAG), algemeen bekend als kaalheid, is een alopecia die wordt gekenmerkt door progressief dunner worden van het haar, een proces dat gewoonlijk “miniaturisatie” wordt genoemd. Deze miniaturisatie is van genetische en hormonale oorsprong, het wordt veroorzaakt door androgenen = mannelijke hormonen. Het gebeurt op een zeer precieze locatie.

Andro-genetische alopecia is een natuurlijke veroudering van het haar, maar helaas is het proces soms sneller dan zou moeten en wordt het pathologisch.

AAG is de meest voorkomende oorzaak van alopecia bij zowel mannen als vrouwen en de prevalentie neemt toe met de leeftijd. Naar schatting lijdt 80% van de mannen en 42% van de vrouwen er op 70-jarige leeftijd aan. Het belang van AAG ligt, naast de prevalentie en de onomkeerbaarheid, in de psychosociale impact die het heeft. Inderdaad, de meeste vrouwen en mannen die er last van hebben, hebben een lager zelfbeeld en een lagere kwaliteit van leven.

Telogeen effluvium:

ET is een reactief haarverlies, d.w.z. in relatie tot een of meerdere omgevingsfactoren. Het verschijnt meestal tussen 1 en 3 maanden na de triggergebeurtenis. Het is een diffuus verlies dat soms 30% van het haar kan bereiken. ET kan een hormonale, nutritionele, deficiënte, medicinale of psychologische oorzaak hebben.

Alopecia areata:

Alopecia areata is een veel voorkomende aandoening die 1 tot 3% van de wereldbevolking treft en totale alopecia veroorzaakt in goed gedefinieerde gebieden. Het is een auto-immuunziekte veroorzaakt door een bug in ons immuunsysteem. Ons immuunsysteem begint witte bloedcellen te produceren die de haarbol aanvallen, zoals ze een bacterie zouden aanvallen. De groei wordt gestopt en het haar valt uit. De bol wordt niet vernietigd en aan het einde van de ziekte groeit het haar terug zoals voordien. De meest voorkomende spontane evolutie is een totale hergroei na een paar maanden, eerst in de vorm van een discrete witte dons en later door hetzelfde haar als datgene dat was uitgevallen.

Litteken alopecia:

Litteken alopecia wordt gekenmerkt door een ontstekingsproces dat een onomkeerbare vernietiging van het haarzakje veroorzaakt, waardoor het onmogelijk wordt om terug te groeien. Klinisch is de hoofdhuid glad met het verdwijnen van folliculaire ostia en soms gebieden van sclerose. Een biopsie is essentieel om de diagnose te bevestigen.

Litteken lymphocytische alopecia:

fibrotische frontale alopecia, lupus, pseudo-alopecia, centrale alopecia

Litteken neutrofilische alopecia:

Foliculitis décalvante de Quinquand, ontleden van de cellulitis van de hoofdhuid

Gemengde alopecia:

Cheloïde acne van de nek, erosieve pustulosis van de hoofdhuid

Anagene effluvium:

EA is een plotselinge stop van haargroei in de anagene fase, zonder door de telogene fase te gaan. De val is acuut en treft meer dan 90% van het haar. De twee meest voorkomende oorzaken zijn radiotherapie en chemotherapie

Trichotillomanie:

Trichotillomanie of trichomanie is een aandoening bij mensen die wordt gekenmerkt door dwangmatig uittrekken van het eigen haar. Dit leidt tot een alopecie die uiteindelijk na vele jaren definitief kan worden. Bij kinderen worden twee frequentiepieken gevonden: ongeveer op 2-3 jaar en op 10-12 jaar, maar de pathologie kan ook worden gevonden op volwassen leeftijd. In sommige gevallen kan psychotherapie worden aangeboden.

FFA:

Frontale fibroserende alopecia (FFA) werd voor het eerst beschreven in 1994. Het wordt gekenmerkt door litteken alopecia van de frontale implantatielijn. Alopecia van de wenkbrauwen wordt vaak geassocieerd, evenals alopecia van het schaambeen, het gezicht en het haar. De klinische en histologische kenmerken roepen het ?op, en FFA wordt eigenlijk beschouwd als een bepaald patroon van LPP ? FFA treft meestal vrouwen in de postmenopauze, maar er zijn gevallen zowel bij mannen als bij jonge vrouwen beschreven. Deze ziekte is de afgelopen jaren dramatisch toegenomen en is de belangrijkste oorzaak geworden van litteken alopecia. De pathofysiologie blijft onbekend, maar wetenschappers zijn het erover eens dat het een combinatie is van genetische en omgevingsfactoren. De laatste jaren hebben sommige onderzoeken betrekking gehad op chemische zonnefilters die in zonneproducten gebruikt worden, zonder dat dit nog formeel bewezen is.